อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 4/4 วันที่ 21 พ.ค. 57
“คนอื่นที่ไหนกัน เออ..นี่..บ้านน่ารักแล้ว..แล้วคนล่ะ คุณพ่อคุณแม่แล้วก็น้องท่านประธานน่ารักรึเปล่า?”“คุณพ่อยังไม่เจอ แต่คุณแม่แล้วก็น้องนารถน่ารักมาก”
ประกายเดือนแกล้งโวย “อ้าว!! มีน้องใหม่ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย??”
ปานตะวันตกใจ “เค้าบังคับให้พี่เรียก พี่ก็ไม่รู้จะทำยังไง เดือน!! อย่าโกรธพี่นะ”
ประกายเดือนแอบขำกิ๊ก แต่เก็กต่อ “ไม่รู้ล่ะ มีน้องใหม่แล้วลืมเค้าล่ะ..น่าดู!!!”
“ไม่นะเดือน พี่รักเดือนที่สุดเดือนก็รู้”
ประกายเดือนขำก๊าก “ล้อเล่นนนน” ประกายเดือนหมุนเก้าอี้มาจ๊ะเอ๋นัครินทร์ก็ชะงักกึก
“ขำอะไรนักหนา? ว่างมาก???”
“เอ่อ..แค่นี้ก่อนนะ..บาย!!!” ประกายเดือนวางหู
“เดือน!! เดือน!! อะไรของเค้าเนี่ย??“ ปานตะวันวางหูโทรศัพท์แล้วกวาดตามองไปทั่วห้องก่อนจะลุกขึ้นออกไปที่ระเบียง สูดอากาศอย่างชื่นใจ แล้วหันหลังกลับมาชนกับอกของนาคินทร์เข้าเต็ม ๆ “คุณนาคินทร์!!!”
“ชอบมั้ยครับ..ห้องของคุณ??”
ปานตะวันรีบถอยออกห่าง “ค่ะ..จริง ๆ ฉันอยู่ยังไงก็ได้ ฉันรู้สึกว่าห้องนี้ดีเกินไป ไม่เหมาะกับฉันด้วยซ้ำ”
“ดีเกินไป? ไม่เหมาะกับคุณ? คุณพูดยังกับว่าคุณเป็นคนไม่ดี?! คุณเป็นคนไม่ดีตรงไหน? เมื่อไหร่? กับใครเหรอครับ?”
นาคินทร์ส่งสายตาจริงจัง ปานตะวันเห็นสายตาก็ชักจะงง “เอ่อ..คือ”
นาคินทร์เข้าไปจับไหล่ “จำไม่ได้หรือไม่เคยคิดจะจำ”
ปานตะวันตกใจ “คุณ..คุณนาคินทร์..ฉัน..เจ็บ”
นาคินทร์รู้สึกตัว ปล่อยมือ “ผมขอโทษ”
ปานตะวันงง ๆ แอบกลัว “คุณ..เป็นอะไรรึเปล่าคะ?”
“เปล่า..เปล่านี่ครับ..ผมก็แค่..ล้อคุณเล่น”
ปานตะวันมอง..ล้อเล่น?? ไม่ปล่อยให้ปานตะวันงงนาน นาคินทร์พุ่งเข้ารวบตัวมากอดไว้ “คุณ!!”
“ผมดีใจที่สุดที่ได้คุณมาอยู่ใกล้ ๆ”
“ปล่อยตะวันเถอะค่ะ”
“ไม่มีทาง!!! ชาตินี้ผมไม่วันปล่อยคุณไปแน่”
นาคินทร์กระชับอ้อมกอดแน่นเข้ามาอีก ปานตะวันขัดขืน
ทันใดนั้นใบตอง ยกกระเป๋าเสื้อผ้าของปานตะวันเปิดประตูผลัวะเข้ามา “ว๊าย!!!”
ปานตะวันถือโอกาสผละออกจากนาคินทร์
“ขอโทษค่ะ..มาผิดจังหวะ..เดี๋ยวมาใหม่ก็ได้ค่ะ”
ปานตะวันรีบบอกรีบวิ่งไปหา “พี่ใบตองค่ะ ขอบคุณนะคะ..เข้ามาเลยค่ะ รบกวนพี่ใบตองวาง กระเป๋าบนเตียงเลยนะคะ”
“เอ่อ..จะดีเหรอคะ?..ไว้ก่อนมั้ยคะ? เดี๋ยวมาใหม่?”
“วางเลยค่ะ ตะวันอยากจัดเสื้อผ้าตอนนี้เลย”
“ตอนนี้เลย? เหรอคะ??” ใบเตยชะโงกมองนาคินทร์
นาคินทร์ทำหน้าเซ็ง เดินออกจากห้องไปเลย “นั่น!! คุณคินโกรธใบตองแน่ๆ ที่เข้ามาขัดจังหวะ”
“จังหวะอะไรกันคะพี่ใบตอง”
“หืม..ถามใบตอง..ใบตอง..จะรู้มั้ยคะว่าจังหวะอะไรกัน??”
ปานตะวันอึ้ง หน้าแดง เพราะสายตาวิบวับของใบตองที่จ้องมองอยู่ ปานตะวันก้มหน้าก้มตาหยิบจับเสื้อผ้าในกระเป๋า ใบตองตื่นเต้นทีได้ข่าวใหม่ข่าวแซ่บ
บริเวณบ้านไกรตระกูล ใบตองหน้าตาเลิกลั่กอยากเม้าท์มั่กๆ เดินเร็วจี๋มาตามทาง “อูย..มันแน่นอกแน่นใจ อูย..กอดกันแน่น..ว๊าย!!” ใบตองชนโคร้ม!! เข้ากับอัครินทร์ที่เดินสวนมาพอดี
ใบตองพนมมือแต้ “โอย..ขอโทษค่ะคุณอัคใบตองไม่เห็นจริง ๆ ใบตองมัวแต่ใจลอยนึกถึงเรื่องคุณคินกะคุณตะวันอ่ะค่า”
อัครินทร์งง “พี่คินกับใครนะ??”
ใบตองทำเป็นไม่อยากจะพูด “เอ่อ..คุณคิน..กับ..คุณตะวัน..พยาบาลคนใหม่ของคุณนารถไงคะ เพิ่งย้ายมาหมาด ๆ เลยล่ะค่ะ”
อัครินทร์เลิกคิ้วประมาณอ้าวเหรอ? มาแล้วเหรอ? แล้วก็เดินออกไป
“แหม.ตะกี้นะคะมาปุ๊บก็ อ้าว!! คุณอัค!!คุณอัคคะ?? โธ่!! ฟังก่อน โหย..อยากเล่าอ่ะ..ใบตองแน่นอก!!”
อีกมุมหนึ่งในบ้านไกรตระกูล ปานตะวันค่อย ๆ เดินมาอย่างไม่เคยชิน มอง ๆ หา นารถนรินทร์จนเกือบจะชนเข้ากับอัครินทร์ที่เดินมาพอดี “อุ๊ย! ขอโทษค่ะ”
สองคนหน้าใกล้กัน ต่างคนต่างถอยออก
“ไม่เป็นไรครับ วันนี้แปลกจริง ๆ เมื่อกี้ผมก็เพิ่งชนกับใบตอง”
ปานตะวันสะดุ้ง “พี่ใบตอง!”
“ครับ..เดินใจลอยมาเชียว”
ปานตะวันหน้าจ๋อย ไม่รู้ใบตองพูดอะไรรึเปล่า “เหรอคะ??”
“มีอะไรรึเปล่าครับ?”
“ปะ..เปล่าคะ..ไม่มีอะไร”
อัครินทร์มอง “ย้ายเข้ามาแล้ว ทุกอย่างเรียบร้อยดีมั้ยครับคุณตะวัน”
"เอ่อ..ค่ะ..เรียบร้อยดีค่ะ”
“ฝากดูแลยัยนารถด้วยนะครับ แก้วตาดวงใจของบ้านนี้ ถ้ามีอะไรก็บอกผมได้ จริงสิ..ผมไม่ค่อยอยู่บ้าน ส่วนใหญ่อยู่โรงพยาบาล แล้วก็ออกต่างจังหวัด”
“ออกต่างจังหวัดด้วยเหรอคะ?”
“ครับ..แพทย์อาสาฯ น่ะครับ”
ปานตะวันมองด้วยสายตาชื่นชม “ดีจังเลยค่ะ”
“แต่ไม่เป็นไร..โทร.หาผมได้..เดี๋ยวผมให้เบอร์ไว้เผื่อมีอะไรฉุกเฉินเกี่ยวกับยัยนารถ”
อัครินทร์คว้าโทรศัพท์ “คุณตะวันเบอร์อะไรครับเดี๋ยวผมโทร.เข้าไป”
ปานตะวันมอง ๆ อย่างลังเล แต่เห็นแววตาบริสุทธิ์ใจของอัครินทร์ ตัดสินใจบอก “เอ่อ.. .08..”
“ปานตะวัน!!!” สองคนหันขวับมองนาคินทร์ที่ยืนอยู่
“คุณนาคินทร์”
“ผมจ้างคุณมาดูแลน้องสาวผมคนเดียว..ส่วนน้องชายไม่ต้อง”
ปานตะวันอึ้ง
“พี่คิน???”
นาคินทร์เข้าไปดึงแขนปานตะวัน “คุณควรจะเริ่มทำงานตามสัญญาได้แล้ว”
ปานตะวันเสียงแข็ง “ฉันตามหาคุณนารถอยู่”
“เหรอ???”
“พี่คิน..ผมว่าพี่”
นาคินทร์หันไปจ้องตา “ปานตะวันเป็นคนของพี่แกอย่ายุ่ง” พูดจบนาคินทร์ก็ดึงปานตะวันออกไป
“เดี๋ยว..พี่คิน!!!” อัครินทร์ทั้งงงและไม่พอใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น
อีกมุมในบ้านไกรตระกูล นาคินทร์ดึงปานตะวันมาต่อเนื่อง ปานตะวันยื้อไว้สะบัดแขนหลุด “นี่คุณทำอะไรคะ? คุณเป็นอะไรของคุณ..คุณนาคินทร์?”
“คุณต่างหากเป็นอะไร? เข้าบ้านวันแรกก็ไล่แจกเบอร์ให้ผู้ชายซะแล้ว อดอยากปากแห้งนักเหรอ?”
ปานตะวันตบหน้านาคินทร์เพียะ!!
นาคินทร์อึ้ง ปานตะวันก็อึ้ง “ฉัน..ขอโทษ”
ไม่ทันละ..นาคินทร์กระชากปานตะวันมาจูบซะ!! ซักพักปานตะวันผลักนาคินทร์ออก ปานตะวันจ้องหน้า น้ำตารื้น ไม่อยากเชื่อ “คุณ”
ปานตะวันเงื้อมือเหมือนจะตบอีกที นาคินทร์ยืนมอง ไม่สะทกสะท้าน ปานตะวันเงื้อค้าง ตบไม่ลง ก่อนจะวิ่งออกไป นาคินทร์ยืนนิ่ง ไม่แม้แต่จะหันไปมอง
ที่ห้องนอนปานตะวัน ปานตะวันทรุดตัวลงนั่งร้องไห้บนเตียง “อะไรกัน..นี่มันอะไรกัน..คุณนาคินทร์” ปานตะวันล้มตัวลงนอนร้องไห้
ที่ห้องทำงานนัครินทร์ ประกายเดือนตาโต “อะไรนะคะ?? ดิฉันต้องไปดินเนอร์กับท่านรองฯ คืนนี้???”
นัครินทร์กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนโซฟา “ถูก!!! ทำไม?? มีปัญหาอะไรไม่ทราบฮะคุณเลขาฯ??”
“มีแน่ค่ะท่านรองฯ ปัญหาก็คือเลขาฯ อย่างดิฉันไม่มีความจำเป็นต้องไปดินเนอร์กับเจ้านาย”
นัครินทร์อึ้งนิดนึงแล้วหาข้ออ้าง “จำเป็น!! เพราะนอกจากเจ้านายแล้ว ยังมีลูกค้ารายใหญ่ที่เราจะต้องไปคุยธุรกิจด้วย งานนี้..เลขาฯ จำเป็น!!”
ประกายเดือนกด iPad Mini ดู “ไม่มีในตารางนัดค่ะ”
“นัดพิเศษ ลูกค้าเพิ่งโทร.มานัดกับผมเองเมื่อกี้” นัครินทร์ชูมือถือ ประกายเดือนจ้อง “จ้องอะไร? จ้องทำไม?” ประกายเดือนค้อน “นี่คุณ!! คุณนึกว่าคนอย่างผมอยากดินเนอร์กับคุณนักรึไง? นี่ถ้าไม่ใช่เพื่องาน เพื่อบริษัทฯล่ะก้อ..อย่าฝัน!!”
“ขอโทษนะคะท่านรองฯ..ตั้งแต่เกิดมาดิฉันยังไม่เคยฝันร้ายค่ะ..เรียนให้ทราบ!!!” พูดจบประกายเดือนก็เดินออกไป
“โห..ปาก..อย่างนี้มันต้องจับจูบซะให้เข็ด!!!” นัครินทร์หมายมั่นปั้นมือ
หน้าห้องทำงานนัครินทร์ ประกายเดือนฮึดฮัดออกมากระแทกตัวนั่งลงที่โต๊ะ บ่นพึมพำ “อีตาบ้า!! คนบ้าอะไรเกิดมาไม่เคยพบเคยเห็น”
ปาริฉัตรที่นั่งอยู่อีกฝั่งเหลือบมอง ประกายเดือนบ่นต่อ “คอยดูนะ!! ได้งานใหม่ เงินดีกว่าเมื่อไหร่ล่ะแม่จะเผ่นภายใน 5 วินาทีเลย”
มอลลี่กับลูกกอล์ฟเดินแกว่งถุงผลไม้เข้ามา
“แหมๆๆ.. เป็นสาวเป็นแส้ ยังไม่ทันจะแก่ก็ขี้บ่นซะแระนะคะน้องเดือนขา ทะเลาะอะไรกะท่านรองฯ อีกล่ะ เม้าท์เอ๊ย! ระบายให้พี่มอลลี่ฟังก็ได้นะจ๊ะ ประเดี๋ยวแน่นอก อกแตกตายซะก่อน”
“ใจบุญมากกกก” ลูกกอล์ฟอวย
“ที่สุด!!” มอลลี่ก็รับหน้าตาเฉย
“ขอบคุณค่ะพี่ที่หวังดี แต่..ไม่มีอะไรค่ะ”
“ว้าาาา!!” มอลลี่ ลูกกอลฟ์เซ็ง
มอลลี่บ่น “ไม่แซ่บเลยอ่ะ”
ลูกกอล์ฟชูถุงผลไม้ “ไปกินฝรั่งจิ้มพริกกะเกลือแซบกว่าเหอะเจ๊มอล”
“จริง!!!”
สองคนจะเดินออก แต่ชะงักทันทีเมื่อได้ยินเสียงเคที่ลั่นมาแต่ไกล “นัคกี้..นัคกี้..ยู้ฮู้..”
เคที่ปรี่มา ลูกกอล์ฟและมอลลี่ เปลี่ยนใจ
“ฉันว่าฝรั่งนี่ท่าจะแซบกว่าว่ะนังลูกกอล์ฟ”
“จริง!!!” สองคนหันกลับมาเกาะติดสถานการณ์
เคที่เดินจะเปิดประตูห้องนัครินทร์ ประกายเดือนเข้าขวาง “ท่านรองฯ ไม่อยู่ค่ะ”
“โกหก!! ไอเห็นรถนัคกี้จอดอยู่..หลีกไป!!”
อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 4/4 วันที่ 21 พ.ค. 57
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น บทประพันธ์โดย Shaynaละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น กำกับการแสดงโดย กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น ผลิตโดย บริษัท โพลีพลัส เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น โดยผู้จัด อรพรรณ (พานทอง)วัชรพล
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 ทางไทยทีวีช่อง 3
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น...เริ่มออกอากาศตอนแรก 21 พ.ค.57ต่อจากละครเรื่อง อย่าลืมฉัน
ที่มา ไทยรัฐ